Hodiaŭ tro varmas...

Saluton karaj (kaj imagitaj) legantoj.

Mi ĵus vekiĝis el meztaga dormeto kaj mi estas kovrita de ŝvito. Estas tie ĉi somero kaj estas ĉiutage varmege kaj humidege. Mi dum la lastaj noktoj ne sufiĉe dormis, do mi lacegas. Mi ĵus kontrolis mian poŝtelefono, kaj mia kolego kaj pli bona amiko, Deno, sendis al mi tekstmesaĝon, kej informis min ke tre aminda, ridetema ineto de mia laborejo hodiaŭ matene maldungis... li ne sciis la kialo, sed nur ke ŝi iris al la traveturejo, kie ni laboras, kaj ploris dum unu kaj duona horo. Kiom malfeliĉa! Mi demandis min, kion ŝi faris?

Lastanokte mi tranoktis ĉe Tajlo, kaj ni aspektis la epizodoj de la nova sezono de Malgranda Britio. Eble mi devas klarigi kio antaŭe okazintis antaŭ ol mi plu diros.

Do, mia pli bona amiko, Deno, forlasiĝis de lia koramikino, en kiu li jam estis ekde kvar jaroj enama. Ekde tio, le estis nekonsolebla, sed dum la lasta semajno li diris al mi ke li nur unue nun, ĵus akceptis ke ĝi vere estas finita, kaj ke li nun sentiĝis kvazaŭ parto de li mortis. Li neniam estis pli dolorkora. Li eĉ ne scias, kiel li plu faru kun sia vivo. Ekde kiam lia koramikino lin forlasis, ni ofte drinkadis kaj tiel plu... kaj nun mi timis ke ĝi eble estas senmortigema.

Do hieraŭ vespere, ĉe Tajlo, mi ricevis tekstmesaĝon de Deno, kaj li diris ke li estis ĉe la angulo de mia strato, sub la tegmento de la butiketo de linda maljunulino kiu mortis antaŭ pli ol du jaroj. Li ofte staras tie por fumi cigaredojn, ĉar li ne aŭdacas hejme fumi, ĉar estas supozate ke liaj gepatroj ne scias ke li fumas. Li diris ke mi venu tien por diri 'saluton'... aŭ 'ĝis'. Kiam mi legis tion, mi subite ekskuiĝis kaj ekis peze spiri, kaj ekskribis replikan mesaĝon, sed mi decidis telefoni lin. Tajlo ne sciis, kio misis, do mi diris iomete de la afero al li, kaj li petis ĉu li min ien veturigu. Mi tiam ne sciis, ĝis mi telefonis kun Deno, kaj mi iris ekstere kaj faris tion. Li bone sonis... "Kiel vi fartas?", "Ne tro malbone" (ia repliko ĉi tie oftegas, kaj normalas, kaj ne strange sonas), do mi demandis al li denove, kaj diris ke la 'ĝis' afero zorgigis min, kaj li pardonpetis kaj diris ke ĝi estis nur por esti stranga (kvazaŭ oni dirus 'ĝis' on kiam oni renkontas iun, anstataŭ 'saluton' on). La senŝarĝigo igis min plori, sed li ne sciis tion... ĉio estis nun enordo, kaj li petis min kiom longa daŭras promenado laborejen, ĉar lia kamioneto nun ne plu funkciis, kaj li nun devas laborejen piedi. Mi ankoraŭ skuiĝis kiam mi reiris en la hejmon de Tajlo. Mi volis skribi tion tien ĉi, ĉar estis fakte interese unuafoje denove senti fortajn emociojn. Mi sentiĝis min lastatempe kiel emocie morta, sed ĝi estas eble nur ke mi finfine estas emocie normala anstataŭ emocie ĥaosa kiel antaŭe.

Por nerdigi la skribon iomete: mi ĵus pensis, ke la vorto 'morti' pli bone signifu 'esti morta', kaj ne 'iĝi morta'. Tio estu 'ekmorti' aŭ tiel. Aŭ fakte mi ne ŝatas la prefikson 'ek', kaj mi opinias ke ĝi uzeblu anstataŭe kiel sufikso... kiel -adi:

adi kuri = kuradi
eki kuri = kureki (ne ekkuri)

La hodiaŭa hazarda, longa vorto:

Enujigejistineto =Eta ino kiu laboras ĉe ejo kie aĵoj igas en ujojn.

Kaj mi nun ĝisu
Amike - ĝis!
Imĵalo